- ‘Ik heb nog nooit een echte barbie gezien!’ -

In een grote onbekende stad en toch heb ik het gevoel dat ik iedereen ken. Of beter gezegd, dat iedereen mij kent! De hele dag door word je begroet door mensen, becak fietsers die vragen of je in hun becak wilt, toeristen uit beleefdheid of gewoon Indonesiërs die je vol bewondering aan kijken hoe blank en groot je wel niet bent of kinderen die enthousiast ‘Hee Mister;’ roepen. Ze snappen nog niet helemaal dat het Meneer betekend, wat wel erg lachwekkend is. Heel af en toe ken ik de persoon wel en bedenk ik me dat ik hier toch echt woon. Elke dag als ik mijn straat uit loop kom ik dezelfde zwerver tegen en dezelfde oude man die hele dagen in zijn becak ligt te slapen.
Daniel en Emma waren nog wat extra dagen in Yogyakarta gebleven, wat toch wel erg gezellig was! Ik ben vorig weekend dan toch eindelijk serieus begonnen met mijn onderzoek voor school, wat tenslotte de reden is dat ik hier ben. Na al toch wel wat informatie te hebben verzameld, ben ik erachter gekomen dat ik mijn onderzoek een beetje aan moet passen. Maar heb weer helemaal de motivatie om verder te gaan en weet ook met wie ik nog moet praten en welke informatie ik nog nodig heb.
Ik ben al naar the tourism board van Yogyakarta, de afdeling van jeugd ontwikkeling, en verschillende scholen geweest. De bezoekjes aan de basisscholen waren een hele ervaring op zich. In het begin loop je een schoolplein op, zoekend naar iemand die Engels spreekt en elke keer weer kwam ik uit bij de Engels lerares van de school. Natuurlijk waren zij gewoon aan het les geven, maar ze vonden het leuk om mijn vragen te beantwoorden dus of ik even in dat kamertje wilde wachten. Binnen de kortste keren hadden de kinderen die buiten aan het spelen waren door dat ik in dat kamertje zat. Het begon natuurlijk weer met ‘Hee Mister’ en heb ze proberen uit te leggen dat het voor een man bedoelt is, maar ze waren veel te hard aan het giechelen en wijzen om naar me te luisteren. Dan was er toch een dapper meisje dat zich durfde voor te stellen aan mij en verschillende vragen te stellen. Met 30 kinderen om me heen antwoorden ik alle vragen. Zo ook wat mijn naam is, en alle 30 kinderen begonnen een liedje te zingen waar mijn naam in voor kwam. (umbrELLA ELLA ELLA) Ook prikte er een meisje een vinger in mijn knie, ik snapte niet meteen wat ze deed. Maar ik geloof dat ze gewoon even keek of ik wel echt was. Ze voelde ook aan mijn arm of ik ook echt zo wit was, en ik maar denken dat ik bruin ben!
Afgelopen week ben ik gezellig een paar wat met Debby gaan drinken en vrienden van haar die ik nog niet kende. Zo ook een keer met een half Duits – Indonesisch koppel in hun hotel(zij waren op vakantie), wat een erg luxe hotel bleek te zijn en voelde me bijna ongemakkelijk op mijn all stars daar. Er zaten ook familie en vrienden bij van het koppel, een jongen daarvan zei iets in het Indonesisch tegen de vrouw en zij vertaalde het naar mij. Hij zei: ‘Ik heb nog nooit een echte barbie gezien!’ Had die goede jongen het toch echt over mij, dus ik begon kei hard te lachen en gelukkig volgde Debby me snel met een schater lach. Zo blijkt maar weer dat de mensen hier toch niet zo heel veel blanken zien en het verschil nog niet echt kunnen ontdekken. Daar ging ik van ‘Hee Mister’ naar Barbie! Hoe hilarisch is dit land!?
Daarnaast blijf ik me verwonderen over de mooie natuur en omgeving van de stad. Vandaag was ik met Debby gaan eten in een restaurant dat gebouwd was over een grote ‘vijver’ en tussen de rijstvelden. Een soort dorp opgebouwd uit bamboe hutjes en bruggentjes ertussen, met live muziek en verse vis! Het blijft heerlijk om even de stad te ontsnappen en te genieten van de omgeving en het heerlijke weer! Al is er op het moment een tropische regenbui bezig met ontzettend harde onweer en bliksem. Het is wel een van de laatste regenbuien zeggen ze, want het regenseizoen is bijna over.
Over een weekje komt Anne, vriendin van de NHTV die op Bali bezig is voor haar scriptie, een paar daagjes hierheen. Daarom nu nog hard werken, zodat ik dan weer lekker kan ontspannen en genieten!
Ik zal nog wat nieuwe kiekjes op de site zetten: http://picasaweb.google.com/elledjong/

Empiricism: “an approach to the study of reality that suggest that only knowledge gained through experience and the senses is acceptable.”

Dit geld toch zeker wel voor Indonesië, het ervaren van de cultuur en het land is zoveel beter dan erover lezen in boeken!

We all have the same starting point, it is what you make of life. A dream is for some a fantasy, for some an illusion and for others reality. Do not let a dream untouched or unfulfilled, when you truly want to accomplish something there are no limits. The heart of life is good.

Love and be loved.