Een gewoon leventje in Ahmedabad..

Hier toch nog even een snelle update voordat ik heerlijk van een paar weekjes vakantie ga genieten. Het is al weer even geleden, maar heel veel nieuws is er niet gebeurd. Dit komt doordat ik hard bezig ben met mijn onderzoek, de belangrijkste reden waarom ik hier ben tenslotte. Het einde van het echte veldwerk is in zicht. Al heb ik al veel informatie verzameld, het is toch altijd fijn om nog extra onderbouwing te kunnen geven en daarom ga ik ook nog even door met de interviews. De mensen blijven eindeloos vriendelijk en gastvrij, al zijn de omstandigheden waarin ze leven soms erg triest. Ze hebben zelf niets over en toch willen ze mij van alles aanbieden. Dit brengt soms ook wel erg dubbele en ongemakkelijke situaties voort, omdat het niet altijd fijn voelt om dingen aan te nemen. Maar wanneer ik het niet doe zijn ze beledigt of teleurgesteld, daarom is het nooit echt goed wat ik ook doe. Het is en blijft een geweldige ervaringen, ik heb dingen gezien en verhalen gehoord die een grote indruk hebben gemaakt op mij. Er zijn de afgelopen weken erg veel kinderen ontvoerd uit de sloppenwijken, waardoor er extra veel spanning was in de huishoudens met kinderen. Dit is een heel onwerkelijke ervaring, zoals alles wat ik om me heen zie elke dag. Maar alsnog maakt dit het toch net iets anders omdat het gewoon gebeurd in de straat waar je op dat moment loopt. Het is soms dan ook moeilijk om die trieste situaties los te laten en objectief verder te gaan met mijn onderzoek.

De aparte ervaringen hier in Ahmedabad gaan elke dag nog door. Laatst zaten we met vijf Westerse mensen in een riksha (soort tuktuk/ klein taxi wagentje), wat eigenlijk geheel niet past geloof mij. Dat vond de politie agent ook en hield ons dan ook aan. Niet dat hij zegt dat we eruit moeten, nee smeergeld aannemen van de bestuurder is een veel betere optie. De normaalste handeling volgens hen, maar wij konden onze ogen niet geloven. Overdag loop ik in de slopenwijk en kan ik niet geloven dat mensen zo leven. Maar het kan zo zijn dat je van de slopenwijk naar een etentje met miljardair in een dag meemaakt, het kan alleen in India denk ik. Verder is het hier geheel niet gebruikelijk dat je zelf je eigen huis schoonmaakt, je was doet en laat staan dat je je vuilnis zelf wegbrengt. Ze vinden ons Nederlanders dan ook maar een raar volkje dat wij dat wel doen. Wij hebben nog niet helemaal het systeem van vuilnis ophalen door, en brengen het dan zelf ook wel eens weg. Het is een blok lopen naar een grote container en het staren van de mensen begint al bij de bewaking bij de poort. Maar dan moet je nog langs zo’n 20 mensen lopen die daar op straat wonen en je eerlijk waar gewoon uitlachen dat jij met een vuilniszak loopt te sjouwen. Zelf moet ik er dan ook maar om lachen dat zelfs zij het terg hilarisch vinden. Ook krijg je de raarste uitnodigingen, bijvoorbeeld om buffels te komen melken. Helaas is dit er nog niet van gekomen, maar toch iets waar ik nog nooit voor uitgenodigd was.

Verder heb ik inmiddels ook al enkele toeristische dingen gedaan in de stad, wat toch ook wel erg leuk is. In de vroege ochtend een erfgoed wandeling door de oude stad en naar een oude grote put waar je helemaal naar beneden kan gaan. En dan ook niet meer naar boven wilt, omdat het beneden zo’n 15 graden frisser is! Daarnaast zijn we ook een keer in de vroege ochtend de stad uitgereden naar een meer om vogels te spotten. Het was alleen al heerlijk om frisse lucht te ademen, de zon op te zien komen en rustig te luisteren naar de vogeltjes. Ook was ik uitgenodigd bij mijn vertaalster thuis om te komen eten en haar moeder had heerlijk, traditioneel Indisch eten gemaakt. Toch wel fijn een keer een heerlijke, huisgemaakte maaltijd. Mijn vertaalster had ook een zangvoorstelling met Indische klassieke muziek wat een hele ervaring was om naar te luisteren, omdat ik de klanken die ze maken niet eerder had gehoord.

Een van mijn huisgenootjes is jarig geweest, en hier kun je dat niet heel uitbundig vieren. Daarom hadden we ons appartement ook omgetoverd tot een water-wonder-land. Met opblaaszwembadjes, een schommel in de huiskamer, verse sapjes, waterpistolen en waterballonnen voor in huis en vanaf het balkon! En het belangrijkste van allemaal een zeep baan in de huiskamer die we anders toch niet gebruiken! Al met al hadden we een heerlijk verkoelende middag gehad.

De tijd gaat stiekem toch al erg snel, het is nog twee dagen en dan komen papa en mama. Nadat ze hier eerst even hebben kunnen rondkijken zullen we met zijn drieën gaan reizen naar het verre noorden, de Himalaya! Tijdens het stiekem aftellen blijf ik genieten van de mooie dingen hier; het mannetje dat elke avond langs komt lopen en op de helderste fluit ooit speelt wat boven al het getoeter uit komt, het eindeloze mooie weer, de vriendelijke mensen en de onverwachte olifant die om de hoek kan staan..

Liefs.

“The happiness of life is made up of minute fractions—the little soon-forgotten charities of a kiss, a smile, a kind look, a heartfelt compliment in the disguise of a playful raillery, and the countless other infinitesimals of pleasurable thought and genial feeling.” (Samuel Taylor Coleridge)

“Our lives begin to end the day we become silent about things that matter.” (Martin Luther King, Jr.)