- Happy Holi! & Mount Abu -
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Elle
16 Maart 2012 | India, Ahmedabad
De tijd vliegt voorbij, voordat ik het door heb is het weer avondspits en luister ik naar het oorverdovende getoeter van al het verkeer dat continue langs mijn raam raast. Niet alleen het verkeer raast langs mij heen, maar ook de tijd hier in India gaat stilletjes verder. Gelukkig is mijn onderzoek inmiddels toch echt op gang gekomen. Een vertaler zoeken heeft even geduurd, maar ben nu erg blij met het meisje dat mij helpt. De eerste interviews zijn zowaar afgenomen en er kan echt gepland worden voor de komende weken.
De NGO waar ik mijn onderzoek voor doe heeft veel verschillende programma’s, zo ook met kunstenaars. Dit zijn voornamelijk kunstenaars op het platteland, en veel wevers. Hier hebben we dan ook weer een dag uitstapje naar gemaakt om te kunnen kijken hoe ze leven en hun producten maken. Hier gebruiken ze nog, in onze ogen, een ouderwets spinnewiel en weefgetouw, met een eindeloos proces van verven en knopen om een patroon in de saree’s en andere kledingstukken te krijgen. Een erg indrukwekkend, maar ook chemisch proces. De omgeving was daarnaast weer erg mooi om te zien, met de kuddes koeien op stoffige wegen en uitgestrekte landschappen.
Ook was er een algemene vergadering van de hele NGO, hierbij kwamen dus ook alle mensen uit het veld bij elkaar. Desondanks dat niet iedereen er was, waren er toch zo’n 200 mensen. Omdat het erg belangrijk is binnen de NGO dat iedereen gelijk is en een eigen inbreng mag hebben, mocht iedereen iets zeggen of doen. Er werden dan ook toneelstukjes opgevoerd, serieuze presentaties gegeven, er werd gezongen of een toespraak gehouden. Niet echt een typische algemene vergadering, wel vermakelijk. Zo werd er dan ook van ons verwacht dat wij iets zouden presenteren. We hadden een korte quiz voorbereid over Chili, Alaska en Nederland; daar komen wij (de stagiaires) vandaan. Toen verbaasde ik me er toch wel over hoe weinig ze eigenlijk weten over de wereld buiten India. Niet iedereen natuurlijk, maar toch dat men denkt dat wij in Nederland bergen hebben met ijstoppen is moeilijk in te beelden.
Inmiddels zijn de andere studenten ook aangekomen en zij wonen in een ander appartementencomplex. Hier wonen veel jonge gezinnen met kinderen die het maar al te leuk vinden om met ons te spelen. Vorige week was het Holi, het festival waarbij veel water en gekleurd poeder wordt gebruikt. Er zijn veel verschillende mythes over waarom het gevierd zou worden, maar de meest gebruikte verklaring die wij hebben gehoord is dat het gaat om het wisselen van de seizoenen van winter naar zomer. Lente doen ze hier namelijk niet aan, omdat het binnen twee of drie weken zo’n 20 graden klimt. Doordat Holi eraan kwam werden er overal op straat waterpistolen verkocht en wij konden het niet laten om er een te kopen. We hebben dan ook uitgebreide water gevechten op straat gehouden en later nog met de kindjes uit de buurt. Kijken doen de mensen toch wel, dan kunnen we ze net zo goed een reden geven.
Omdat we ook niet meer konden wachten tot Holi eindelijk begon, hadden we een dag eerder al een pre-Holi feestje gehouden. Maar het echte feestje was op donderdag. Overal op straat liepen mensen in geheel gekleurde kleding en al voordat we het hek van ons complex uit liepen kregen we gekleurde vegen op onze wang. Dit ging nog erg voorzichtig, maar vanaf toen ging het met een volle hand met poeder in je gezicht. Als je maar ‘Happy Holi’ roept, dan is het goed. Overal op straat werden we bekogeld vanaf balkons met waterballonnen en hoorde we ‘Happy Holi!’ Het heeft wel een dikke week geduurd voordat de kleuren er overal af waren, maar een erg leuke ervaring.
Het was weer tijd voor een weekendtripje; lekker ontspannen en genieten van een beetje natuur, dacht ik. Na een rit van 6 uur en een berg op van 1200 meter hoog (via niet de meest ontspannen wegen om te rijden) kwamen we op bestemming. Maar na enkel twee stappen uit de bus te hebben gezet merkte ik meteen dat er iets overduidelijk niet goed zat. Gelukkig hadden we snel een restaurantje gevonden, mét toilet. Maar toch best lastig, één toilet en geen bak, als er meerdere problemen voordoen. Nooit eerder geweten dat een lichaam zoveel tegelijk kon hebben, wat nu dan ook blijkt dat dit ook niet zo is. Hierdoor heb ik het weekend ook niet veel kunnen genieten van de omgeving. Het dorpje was erg toeristisch voornamelijk voor Indiërs, maar nog niet echt wat we zochten. Drie dagen later en een kilootje lichter, zondag weer de terugreis met de gevreesde bus. Vol goede moed toch de bus in, eerst de afdaling van Mount Abu. Het was een verschrikkelijke reis! Onze dronken buschauffeur is in een half uur de berg af geraasd zonder te remmen, en ik maar denken dat mijn gezondheid het grootste probleem was voor de reis, al werkte dat ook niet echt mee. Helaas was hierdoor ook van alles kapot gereden aan de bus en hebben we er in totaal 11 uur over gedaan om in Ahmedabad te komen! Een ervaring was het wel, maar niet één die ik graag herhaal.
Inmiddels begint het al behoorlijk warm te worden, maar toch blijven alle Indiërs ons waarschuwen dat het nog erger wordt; een ‘helse zomer’. Ze leren ons gelukkig ook ‘groot-moeders-wijsheden’ uit India tegen de hitte; verse limoen met suiker drankjes, rauwe rode uien eten en gewoon op tijd stoppen met werken. Dit weekend doe ik het iets rustiger aan en ga ik lekker uitrusten van afgelopen weekend. Tot de volgende keer weer!
While away from home, you not only learn about yourself. Though you also learn about the people you know, may they be right beside you or on the other side of the world. As I realize that without having the night I would not appreciate the day, I know that both the good and the bad are necessary for having the life want to have. Every day is an experience.
Toch wat foto’s; https://picasaweb.google.com/elledjong/India3#
Liefs.
De NGO waar ik mijn onderzoek voor doe heeft veel verschillende programma’s, zo ook met kunstenaars. Dit zijn voornamelijk kunstenaars op het platteland, en veel wevers. Hier hebben we dan ook weer een dag uitstapje naar gemaakt om te kunnen kijken hoe ze leven en hun producten maken. Hier gebruiken ze nog, in onze ogen, een ouderwets spinnewiel en weefgetouw, met een eindeloos proces van verven en knopen om een patroon in de saree’s en andere kledingstukken te krijgen. Een erg indrukwekkend, maar ook chemisch proces. De omgeving was daarnaast weer erg mooi om te zien, met de kuddes koeien op stoffige wegen en uitgestrekte landschappen.
Ook was er een algemene vergadering van de hele NGO, hierbij kwamen dus ook alle mensen uit het veld bij elkaar. Desondanks dat niet iedereen er was, waren er toch zo’n 200 mensen. Omdat het erg belangrijk is binnen de NGO dat iedereen gelijk is en een eigen inbreng mag hebben, mocht iedereen iets zeggen of doen. Er werden dan ook toneelstukjes opgevoerd, serieuze presentaties gegeven, er werd gezongen of een toespraak gehouden. Niet echt een typische algemene vergadering, wel vermakelijk. Zo werd er dan ook van ons verwacht dat wij iets zouden presenteren. We hadden een korte quiz voorbereid over Chili, Alaska en Nederland; daar komen wij (de stagiaires) vandaan. Toen verbaasde ik me er toch wel over hoe weinig ze eigenlijk weten over de wereld buiten India. Niet iedereen natuurlijk, maar toch dat men denkt dat wij in Nederland bergen hebben met ijstoppen is moeilijk in te beelden.
Inmiddels zijn de andere studenten ook aangekomen en zij wonen in een ander appartementencomplex. Hier wonen veel jonge gezinnen met kinderen die het maar al te leuk vinden om met ons te spelen. Vorige week was het Holi, het festival waarbij veel water en gekleurd poeder wordt gebruikt. Er zijn veel verschillende mythes over waarom het gevierd zou worden, maar de meest gebruikte verklaring die wij hebben gehoord is dat het gaat om het wisselen van de seizoenen van winter naar zomer. Lente doen ze hier namelijk niet aan, omdat het binnen twee of drie weken zo’n 20 graden klimt. Doordat Holi eraan kwam werden er overal op straat waterpistolen verkocht en wij konden het niet laten om er een te kopen. We hebben dan ook uitgebreide water gevechten op straat gehouden en later nog met de kindjes uit de buurt. Kijken doen de mensen toch wel, dan kunnen we ze net zo goed een reden geven.
Omdat we ook niet meer konden wachten tot Holi eindelijk begon, hadden we een dag eerder al een pre-Holi feestje gehouden. Maar het echte feestje was op donderdag. Overal op straat liepen mensen in geheel gekleurde kleding en al voordat we het hek van ons complex uit liepen kregen we gekleurde vegen op onze wang. Dit ging nog erg voorzichtig, maar vanaf toen ging het met een volle hand met poeder in je gezicht. Als je maar ‘Happy Holi’ roept, dan is het goed. Overal op straat werden we bekogeld vanaf balkons met waterballonnen en hoorde we ‘Happy Holi!’ Het heeft wel een dikke week geduurd voordat de kleuren er overal af waren, maar een erg leuke ervaring.
Het was weer tijd voor een weekendtripje; lekker ontspannen en genieten van een beetje natuur, dacht ik. Na een rit van 6 uur en een berg op van 1200 meter hoog (via niet de meest ontspannen wegen om te rijden) kwamen we op bestemming. Maar na enkel twee stappen uit de bus te hebben gezet merkte ik meteen dat er iets overduidelijk niet goed zat. Gelukkig hadden we snel een restaurantje gevonden, mét toilet. Maar toch best lastig, één toilet en geen bak, als er meerdere problemen voordoen. Nooit eerder geweten dat een lichaam zoveel tegelijk kon hebben, wat nu dan ook blijkt dat dit ook niet zo is. Hierdoor heb ik het weekend ook niet veel kunnen genieten van de omgeving. Het dorpje was erg toeristisch voornamelijk voor Indiërs, maar nog niet echt wat we zochten. Drie dagen later en een kilootje lichter, zondag weer de terugreis met de gevreesde bus. Vol goede moed toch de bus in, eerst de afdaling van Mount Abu. Het was een verschrikkelijke reis! Onze dronken buschauffeur is in een half uur de berg af geraasd zonder te remmen, en ik maar denken dat mijn gezondheid het grootste probleem was voor de reis, al werkte dat ook niet echt mee. Helaas was hierdoor ook van alles kapot gereden aan de bus en hebben we er in totaal 11 uur over gedaan om in Ahmedabad te komen! Een ervaring was het wel, maar niet één die ik graag herhaal.
Inmiddels begint het al behoorlijk warm te worden, maar toch blijven alle Indiërs ons waarschuwen dat het nog erger wordt; een ‘helse zomer’. Ze leren ons gelukkig ook ‘groot-moeders-wijsheden’ uit India tegen de hitte; verse limoen met suiker drankjes, rauwe rode uien eten en gewoon op tijd stoppen met werken. Dit weekend doe ik het iets rustiger aan en ga ik lekker uitrusten van afgelopen weekend. Tot de volgende keer weer!
While away from home, you not only learn about yourself. Though you also learn about the people you know, may they be right beside you or on the other side of the world. As I realize that without having the night I would not appreciate the day, I know that both the good and the bad are necessary for having the life want to have. Every day is an experience.
Toch wat foto’s; https://picasaweb.google.com/elledjong/India3#
Liefs.
-
16 Maart 2012 - 19:00
Dennis:
India is inderdaad het land van de kleurstoffen, heerlijk lijkt me dat!
Jammer dat je ff goed ziek was, maar that which doesn't kill you, makes you stronger ;) (toch zou ik het zelf ook niet krijgen hoor)
Hier vandaag een geslaagde proefrit op een leuke motor gemaakt, woensdag de volgende :) -
20 Maart 2012 - 05:34
Sjoows:
Elle!!!gelukkig dat je dan nog heel benede bent gekomen!!wat een gekke daar...en jammer dat je ziek bent geworden en er dus eigenlijk niet zo veel aan hebt gehad!!succes met je vervolg en kijk weer uit naar je volgende verslag!
Xxx -
01 April 2012 - 16:14
Koen:
Elle!
Mooie verhalen! Dat zag er UIT die kleuren ;) Veel succes nog met je onderzoek, maar vooral; Geniet er nog van!
X Koen -
01 April 2012 - 18:53
Chloé:
Erg herkenbaar die onwijs gevaarlijke busritten... Haha! Niet het eerte land waar ze zo roekeloos rijden he! ;) mooie verhalen en mooie foto's! Erg kleurrijk dat Holi! Enjoy and good luck! Love u, xxx -
11 April 2012 - 14:16
Wendy:
Ohww jakkes El! Doe je wel voorzichtig daaro!? Ik lees je bericht nu pas, erg laat dus! Maaruh... van die mafkezen hadden wij ook steeds als chauffeur (in Indonesie). Niet grappig!
Dat watergevecht en gekleurd poeder is dan wel weer hilarisch :D
De tijd vliegt meisje! XXXX -
11 April 2012 - 14:18
Wendy:
haaaahahaha die foto's!! Vooral die ene dat je jou een emmer roze water naar die jongen ziet gooien :D :P -
11 April 2012 - 14:21
Sjoos:
Ik wil een nieuw verslag Ellie :D
Dikke kus (L) -
14 April 2012 - 11:14
Brord:
"Hapi holi" -of- "Holi shit" is wat in me opkomt bij het lezen van je busritje.
Na een recent bezoekje aan de Gender toch nieuwsgierig geraakt hoe het Elle afgaat in India. Na lezing van je verslagen zie ik dat je veel meemaakt en dat het je goed gaat.
Suc6 met je onderzoek en veel plezier.
Benieuwd hoe Jos & Ton het afgaat
Gr
Brord
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
